| Notes |
['217:\r\nZij, die een bewerking van deze echt Hollandsche roman [Sara Burgerhart] ondernam [NB dit klopt niet! cf. Buijnsters etc., svd], was ook een Hollandsche vrouw, maar die dat echt vaderlandsche gevoel, die liefde voor haar land en volk ten enen male miste, namelijk Madame Charrière, genoemd "Belle de Zuylen". Doch hoe verfranst deze ook wezen mocht en hoe vervreemd van haar geboorteland, Wolff en Deken\'s bezielend werk wist ook haar toch nog eens onder de oude vaderlandsche bekoring te brengen. De vertaling van de Sara Burgerhart wekte haar zelfs op tot nieuwe zelfstandige arbeid; en na reeds vele jaren vroeger haar roman Le Noble het licht te hebben doen zien, schreef zij thans de kleine geschiedenis in brieven, die zij uitgaf onder de titel van Lettres Neufchateloises. Daarin wordt ons verhaald, hoe /\r\n218\r\neen jonge man van een jong meisje, dat hij nauwelijks kent, verneemt, dat een naaistertje, waarmede hij een vluchtig ogenblik in betrekking heeft gestaan, dientengevolge moeder zal worden; waarop plotseling een rijke oom opduikt, die als een ware deus ex machina moeder en kind heimelijk uit Neufchâtel naar Hamburg doet vertrekken, en het huwelijk van den jongen man met de gedienstige aanbrengster in genoegelijke kalmte tot stand brengt. Van dit werk schrijft Madame Charrière aan een vriend: "Je vous ai parlé du Noble; l\'ennui fut alors ma muse, si toutefois il est question de muses pour l\'invention d\'un mauvais roman. Longtemps après un autre ennui, ou plutôt le désir de me distraire me firent écrire les LN. je venais de voir dans SB (roman hollandais) qu\'en peignant des lieux et des moeurs que l\'on connaît bien, l\'on donne à des personnages fictifs une réalité précieuse."\r\nIk verbeeld mij echter, dat Wolff en Deken, die zeker nooit uit ennui hebben geschreven, alle geestelijke verwantschap met dit ijle, fletse kunstproduct, zo het ooit te harer kennis is gekomen, beslist zullen hebben ontkend.']
|