| Notes |
['`Daar is een eigenaardig koloriet in deze kleinere schetsen te waardeeren - daar ruischt het vrije lied van een jong nobel, harmonisch gestemd hart. Slechts een voorbeeld [...] "Anonciade" [...] Het is maar een kleinigheid, de brief van een kind, dochter van een Engelschman, die altijd op reis is, en van een Italiaansche moeder, die in haar eerste huwelijksjaren stierf. Het kind Anonciade, wordt in Holland door een tante zeer ruw behandeld. Als eenigen troost heeft ze een fraai medaljon-portret van haar moeder, dat haar gezelschap houdt in de bange uren van kinderlijken wanhoop...\'\n\nVolgt citaat uit de brief `Aan Mama in den hemel\': `Ach Mama! er gaat geen dag om zonder dat ik bitter schrei en verlang naar u [...] ik wil zoo graag Italiaansch leeren : het Hollandsch is zoo akelig...\'']
|