| Notes |
['[p.216]\n“K l i m o p b l a d e r e n . Een bundel\ngedichten van Claudius.\nAmersfoort, Gr. J. Slothouwer.\nMen verhaalt van Fontenelle, dat\nhij, beu van al de onbeduidende\nsonaten, waarmede men hem in zjjn\ntjjd, de Ie helft der 18de eeuw, vervolgde,\ntoen men hem weer op een\nvan die mode-muziekstukken wilde\nonthalen, in een vlaag van ongeduld\nuitriep : Sonate, que wie veux-tu ? Een\ndergelijke kreet dringt zich op de\nlippen, wanneer men al de onbeduidende\nverzenbundels voor zich\nziet,voor welke in ons „dichtlievend"\nNederland nog steeds weer uitgevers\ngevonden worden. Wat willen die\ngemeenplaatsen op rijm, die gelegenheidsgedichten,\ndie kreupelverzen,\ndie gebrekkige vertalingen vanvreemde\ndichters? Wanneer Coppée\nbij een schildering van Jacquet een\nweinig beteekenend versje dicht,\nwaarvan het eerste couplet luidt:\nAu sortir du lit de dentelle,\nLes cheveux emmêlés encor,\nCe matin a quoi rêve-t-elle\nDans Ie vieux fauteuil gaufré d\'or?\nwat ter wereld kan iemand dan\nbewegen dit aldus te vertalen:\nNauw uit het kanten bed gekomen,\nNog in het nachtgewaad gehuld,\n"Waar mag zij in dit uur van droomen,\nGeleund in d\' armstoel van verguld ?\nWie als Claudius genoeg zelfkennis\nheeft om te verklaren:\nMijn liedjes zijn niet kunstig of\nBestemd tot grooten roem,\nmoest genoeg kunstgevoel bezitten\nom te begrepen, dat, al „verbergen\'1\nzijn liedjes,\nDie Liefde, die veelmeer\nDan kunst is of dan wetenschap\nOf goud,\ndiezelfde Liefde, hoe groot haar\nmacht ook zij, alleen niet in staat\nis om van een braaf rijmelaar een\ndichter te maken, wiens arbeid demoeite\nvan het drukken loont.”\n\n(credits:De Digitale Gids, www.arik.nl (non-OCRed scans of original pages))']
|