| Notes |
['Via scriptie Francien Petiet, UvA, 2002 – jws 11 05:\n\nPetiet, Van geniën spreken wij niet:\n[rr]\n"Heel natuurlijk en realistisch geschilderd. De roman bevat natuurlijke, eenvoudige situaties, en ongezochte maar sterk uiteenlopende karakters. \n[...]\n‘Als auteur van deze schets maakt zich bekend eene schrijfster, die als zoodanig en omdat deze proeve een eersteling is, een zacht oordeel verwacht. Het eerste zoude men, ook zonder deze aanwijzing, reeds uit de lezing van het werkje zelf ontwaren, zulk een waas van vrouwelijke teederheid, van diep gevoel en weemoedigheid ligt daarover verspreid; maar het zijn vooral die fijne opmerkingen omtrent het vrouwelijk hart, omtrent de nuances in hare neigingen en gewaarwordingen, welke eene vertrouwdheid met de innerlijke bewegingen der vrouwelijke ziel verraden, die wij in een’ man niet alzoo zouden vooronderstellen’ (129) [...]\n[ss]\nDe stijl van mevrouw Hasebroek is gepast en ongekunsteld. De intrige is eenvoudig, zonder ingewikkelde verhaallijnen. Het ontbreekt de roman evenwel aan een levendige schrijfstijl, waardoor de lezing minder aantrekkelijk is. "']
|