| Notes |
['[p.372]\r\n"Een Natuurkind. Uit het Engelsch van Miss M. E.\r\nBraddon, door C. Baarslag, 2 dln. Amsterdam, P. N.\r\nvan Kampen & Zoon, 1880."\r\n\r\n\r\n[p.379]\r\n“Er is een tijd geweest, toen de naam van Miss Braddon een zeker\r\ncachet gaf aan de romans, die zij in het licht gaf, zoodat het aanstonds\r\nvaststond wie daarnaar grijpen zou en wie ze stilzwijgend voorbijgingen.\r\nLiefhebbers van sensatie-romans dweepten met hare werken,\r\ndoch zij die ongaarne spektakelstukken in romanvorm zagen opvoeren,\r\nveroordeelden als bij voorbaat al wat van die zijde kwam. Men ontzegde\r\nder schrijfster geen talent, doch bejammerde het juist daarom,\r\ndat een vrouw met zulke gaven ze misbruikte, en zich daardoor in\r\nde armen wierp van een publiek, dat haar eigenlijk niet waardeeren\r\nkon, terwijl zij andere lezers van zich vervreemdde.\r\nMiss Braddon heeft zich, om welke reden dan ook, van dezen\r\nharen weg bekeerd, en de nu aan te kondigen roman "het Natuurkind"\r\nbehoort tot hare tweede, m. i. betere periode. Zij is nu niet\r\nmeer verzot op melodramatisch eflfekt; jacht te maken op duistere\r\ngeheimen, op onnatuurlijke verwikkelingen is thans niet langer haar\r\nhoogste streven. Tafereelen uit het alledaagsche leven weet zij nu even\r\nboeiend te schilderen als die kunstmatig gezochte toestanden, waardoor\r\nzij eertijds haar publiek in koortsachtige spanning bracht. Zijn\r\nhare helden en heldinnen ook niet zooals voorheen in een geheimzinnig\r\nwaas gehuld, of worden zij ook niet langer door een gruwzaam\r\nnoodlot vervolgd, toch boezemen zij evenzeer belangstelling in, en\r\nwel allereerst en allermeest om datgene wat zij zelven zijn. Eertijds\r\ndacht men zich de romans van Miss Braddon bij voorkeur als geschikte\r\nlectuur bij niet al te helder lamplicht; thans behoeft geen\r\nrekening meer daarmede gehouden te worden: zij vormen nu geschikte\r\nlectuur voor elke omgeving.\r\nIk wil de vergelijking niet verder uitspinnen; het gezegde toch\r\nkan volstaan, om te doen zien, dat zij die vroeger huiverig waren\r\nvoor de kennismaking met Miss Braddon\'s romans vanwege het\r\n\r\n380 BIBLIOGRAPHISCH ALBUM..\r\ngenre, dit thans niet meer behoeven te wezen, zeker niet bij het boek,\r\ndat nu ter bespreking voor ons ligt. De heldin is eene goed geteekende\r\naanschouwelijke voorstelling der waarheid, dat een van nature\r\neenvoudig en oprecht karakter ook in de meest kunstmatige omgeving\r\nden oorspronkelijken aard noch verloochent noch verliest. Ik\r\nvind het boek alleenlijk wat gerekt, omdat sommige bijzaken al te\r\nbreed zijn uitgesponnen, en meen, dat het minstens een derde had\r\nbekort kunnen worden. Men merkt dat niet zoo aanstonds op onder\r\nhet lezen, omdat de beschrijvingen meestal boeiend zijn, maar bij\r\neenig nadenken moet zulks toch in het oog vallen. Dit is dan ook\r\nwel de voornaamste bedenking die ik heb. Over de smaken valt\r\nniet te twisten, vooral niet als er verliefdheid in het spel is; ware\r\ndit niet zoo, ik zou mij eenigermate verbazen over de groepeering\r\nder personen, en de groote aantrekkelijkheid die de held voor de\r\nheldin van ons verhaal toont te bezitten min of meer onnatuurlijk\r\nachten. In de werkelijke wereld worden echter ook nu en dan\r\nzulke raadseltjes ter oplossing gegeven, weshalve het zaak is daarvan\r\nte zwijgen.\r\nWat ik intusschen niet wil en ook niet mag verzwijgen, is het\r\nfeit, dat de vertaler zijn taak met zorg en over het geheel genomen\r\nmet gunstig gevolg volbracht.”\r\n\r\n(credits:De Digitale Gids, www.arik.nl (non-OCRed scans of original pages))\r\n\r\nStandardizingsvdfeb14 [test - vorige wel even laten staan]\r\n\r\n\r\nJudgment/evaluation :\r\n-\tPositive \r\no\tPlausibility ?OK\r\no\tMorals ?OK\r\n\r\nReference to good reputation or success already acquired \r\n-\tYes\r\n\r\nAttitude of the critic toward the author:\r\n-\tSerieus\r\n\r\nAbout translation:\r\n-\tConsidered good']
|