| Notes |
['(Via scriptie Francien Petiet, UvA, 2002 – jws 11 05)\n\nPetiet, Van geniën spreken wij niet:\n[hh]\n"Op ieder verhaal heeft de recensent kritiek. Het eerste verhaal mist warmte, kardinaal Ximenes is slechts een portret. Andere karakters bevinden zich alleen op de achtergrond en zijn nog minder goed voorgesteld. Het verhaal mist een plaats van handeling. Liever had de criticus gehad dat de schrijfster zich niet zozeer had proberen bezig te houden met het beschrijven van een hele eeuw, maar van één gebeurtenis. Ditzelfde geldt eveneens voor het volgende verhaal. De recensent vraagt zich bij dit verhaal (Alba) af, of iemand daadwerkelijk zoveel eerbied voor een vorst kan hebben dat hij (Alba) alle folteringen aan welke de vorst hem heeft onderworpen kan vergeven. Het laatste verhaal biedt de lezer meer handeling, leven, afwisseling, rijkdom aan karakters en belangstelling voor de geschiedenis. Het einde is daarentegen teleurstellend, doordat Diana de markies verkiest boven de trouwe Sainbertôt, hetgeen in strijd is met haar goede opvoeding en deugden. \n[...] De stijl van Toussaint is in ieder verhaal krachtig en gespierd. Haar taal is goed en nauwkeurig, ze is volgens de recensesnt één van de weinigen die de taal kent en verrijkt."']
|