| Notes |
['negative\n\n[85]\n"Hare treurspelen hebben nauwelijks aanspraak op den naam van Tragedie. \'t Zijn romantische drama\'s, met veel embroglio, veel levendige personages, veel hartstocht, veel bewegelijke tooneelen, waaraan, ten slotte, door een of meer dolksteken een einde wordt gemaakt. Maar ze zijn zwak of gebrekkig van samenstelling. En ofschoon ze uitblinken door handeling en hartstocht, en dus aan de eerste vereischten van het Drama voldoen, blijkt het toch, dat de Dichteres geen inzicht in het waarachtig Tragische had. [...]\nDit alles geldt reeds van Elfriede (1808); maar in nog grooter mate van de twee volgende stukken, Ramiro en Dargo, die nog veel zwakker en vol onmogelijkheden zijn, en met het Treurspel alleen het statig Alexandrijn gemeen hebben; zoodat het ons dan ook niet verwondert, dat het Instituut ze in 1818 niet bekroonde, hoe boos de echtgenoot der Dichteres daarover ook mocht zijn."']
|