| Notes |
['(Via scriptie Francien Petiet, UvA, 2002 – jws 11 05)\n\nPetiet, Van geniën spreken wij niet:\n[x]\n"[...] Ze schetst sterke karakters, die tot aan het eind van de roman worden volgehouden. Ieder persoon wordt door haar aanschouwelijk gemaakt, evenals de achtergronden waartegen zich alle gebeurtenissen afspelen. Hij prijst haar fantasie, de schilderingen en haar scheppingskracht, allen bevestigen het talent van de jonge schrijfster. Verder wijst hij nog op een aantal ‘vlekjes’ in de roman, die in een volgende druk verbeterd kunnen worden, dit vooral om te laten zien dat het werk met aandacht is gelezen. Hij eindigt met de mededeling dat met de komst van Toussaint en Elisabeth Hasebroek het niet langer nodig is om jaloezie jegens de buurlanden te koesteren. \n[y]\nDe recensent is vol lof over haar schrijfkunst, haar ‘vuurtaal der poëzy’ en citeert voor haar een aantal keren uit beroemde dichtwerken, ter verering van de persoon Toussaint en haar literatuur. Het is vooral haar oorspronkelijkheid waar hij veel bewondering voor heeft. Ze staat geheel op zichzelf en volgt haar eigen smaak en gevoel."\n\n\n440:\n"[...] wie kent haar niet, de lieve Toussaint? [...]?\n\n447:\n"[...] Gelukkig dat wij onze naburen niet meer te benijden hebben, en er trots op mogen zijn, de lieve Schrijfster van Te laat, en de onovertroffen Toussaint te bezitten; tweelingstarren, waarvoor wij ongaarne de schitterendste hemellichten van Brit, Germaan of Gal in ruiling zouden erlangen!"[...]"\n(svd, aug. 2006)']
|