| Notes |
['"Volgt een sonnet van mejufvrouw Swarth. Dit begrépen mijn tuin-jongen en schoon-maakster niet goed; maar ik heb hun gezegd dat dat er ook stellig bij vergissing in was gekomen. ‘Hoop’ hiet \'et. Toen de ondernemers het ont-vingen, dachten zij: ‘o, dat\'s heel aardig van jufvrouw Swarth, nu zal zij bij dit of bij dat als \'t ware vergelijken hoe hoop-vol onze onderneming is, en, in over een stemming met de overige bij-dragen, zal de laatste regel b.v. zijn: ‘Deze onderneming tréedt vol hoop de wereld in’; maar eilacy, \'t was mís. Jufvrouw Swarth had begrepen dat men alléen een goed klinkdicht van haar wilde hebben, zonder symbolische betrekking tot de onderneming zelve eigenlijk. En toevallig was nu de laatste regel: ‘Wien Hoop begeeft, kruis\' de armen stil en zwijg\'’. Ja, enfin, goede raad was duur, Hélène Swarth had nu eenmaal dit gedicht gezonden en \'t móest er dus maar in, hoe ook de glim-lach van het minzaam kennis-makend hoog-geächt publiek, bij het turen op deze vreemde bij-drage, zoû weg-trekken."']
|