| Notes |
['HOoms (codes) XCCMX 578; XSX 579; XEX 580\n\n[p. 578]\n\n“Wilde Rob en zijn slachtoffer, door Florence Montgomery,\nschrijfster van "Verkeerd begrepen". Uit het Engelsch, door\nMevrouw J. A. 8. N. Uitgegeven bij W. H. Kirberger te\nAmsterdam, gedeeltelijk ten voordeele van het Kinderziekenhuis\nte Amsterdam.\n\nNiemand die Forsters Leven van Dickens XCCMX gelezen heeft en zich\nniet de roerende bladzijde herinnert, waarop hij de belangen van\nhet kinderziekenhuis bepleit, door twee tafereelen uit het kinderziekenleven\nnaast elkaar te stellen. Als hij ons het kleine Schotsche\njongetje in zijn eierkistje schetst, in het armzalige krot van\neen hutje — welks muren zelfs met pestilentie besmet en van\nkoorts te rillen schijnen — het stille, geduldige stnmpertje, dat\nniet klaagt, niet schreit, niet steunt zelfs, maar enkel ^dag en nacht\nde groote, ingezonken oogen laat rondwaren, "alsof hij zich over\niets verwonderde", zooals de moeder zeide. Tegenover welke sombere\nschilderij hij dan een lachend, liefelijk beeld stelt van ruime,\nluchtige zalen, vol zonneschijn, platen en speelgoed, en in de nette,\ngemakkelijke bedjes, waarop de schoone beeltenis van den Kindervriend\nbij uitnemendheid, van den wand zijn liefdevolle blikken\nlaat weiden, lijdertjes zoo miniem van omvang, dat de hen dienende\nverpleegsters goedhartige reuzinnen gelijken. Om eindelijk,\nin naam van den barmhartigen God, en van Hem die opzettelijk\n\nBIBLIOGRAPHISCH ALBUM. 579\nop aarde gekomen. is om de kleinen en zwakken en hulpeloozen\nte beschermen, te vragen of die verwaarloosde schepseltjes zich nog\nlanger zullen moeten blijven verwonderen over hun hopelooze ellende,\nen dan los te barsten in de hartgrondige ontboezeming dat\ndergelijke jammertooneelen niet behoeven te bestaan, en niet bestaan\nzullen, als men er maar opmerkzaam op wordt gemaakt, omdat\nde herinnering er aan reeds voldoende zal zijn, om ieder man\nen vrouw die een droppel Christen-, — neen menschenbloed in de\naderen heeft, de handen in elkaar te doen slaan, ten einde die\nkleine lijders van de eene schilderij naar de andere te verplaatsen.\nGeen wonder dan ook dat mede een welversneden vrouwenpen\naan dit doel werd dienstbaar gemaakt, en dat, waar die pen gevoerd\nwordt door de ons liefgeworden schrijfster XSX, Florence Montgomery,\nwij ons haasten om ons penningske bij te brengen ten\neinde het nette boekje te koopen, en te zien wat deze vrouw over\ndat onderwerp haren landgenooten — thans door de goede zorgen\nvan Mevrouw J. A. S. N. — ook ons publiek te zeggen heeft.\nEeeds dadelijk echter vragen wij ons af, of het de geniale, de ook\nde fijnste roerselen van ons hart treffende schrijfster van Verkeerd\nBegrepen en Bijeengebracht is, die ons hier te gemoet treedt, of wel\nde veel minder begaafde, meer overhaaste, eenigszins onnatuurlijke,\nromancière van de Eendeneieren in het kippenhok? En een nauwkeurige\nlezing brengt ons tot het besluit, dat die beiden in dit boekje om\nden voorrang dongen, zoo zelfs dat wij niet weten zouden aan wie\nde overwinning toe te kennen.\nIn bladzijden als daar zijn van: Kleine Tim wachtend op zijn moeder,\niederen voetstap op die veelbetreden trap ondervragend, of hij niet\nden haren kan onderscheiden; van de schoone dame over het bed\nvan Rob staande, om zijn laatsten blik op te vangen; en in het\nbezielde beroep op de rijken en bevoorrechten ten bate van de\narmen en misdeelden, aan het slot, trilt de edelste snaar van haar\nfijnbewerkt speeltuig. In de hoofdhandeling daarentegen, den overweldigenden\nindruk door de schoone vrouw op den verdierlijkten\nknaap uit het volk gemaakt, en in diens aanvankelijke bekeering\ndaardoor, meenen wij het overijlde, ongemotiveerde, het gemis aan\nwaarschijnlijkheid en natuurlijkheid te moeten laken dat Gedwarsboomd\nontsiert.\nWie tot tranen geroerd is geworden door het broederpaar in\n3 7 *\n\n580 BIBLIOGKAPHISCIl ALBUM,\nMisunderstood, of eens Nina op haar bloote voetjes met het miskende\nkleintje door de kamer heeft zien loopen, of Mervin uit Thrown\nTogether den steen zag verleggen, waarover zijn aanstaande stiefvader\nstruikelen moet, die vergeet ze nooit weer; die herkent ze\nuit duizenden.\nMaar ik vrees dat wij, hier in Holland althans, moeite zouden hebben\nom de prototype te vinden van de vrouw, zoo verblindend schoon,\ndat haar reinheid, haar goedheid, haar harmonische ontwikkeling in\neen verstokten deugniet als Rob ("Mike"), den engel, van wien voor\ndezen geen spoor te ontdekken viel, kan opwekken of doen geboren\nworden, en hem de vlucht doen nemen voor zijn ontwaakt geweten.\nNiet gaarne zou men aan Florence Montgomery kennis vauhetmenschelijk\n— vooral van het kinderhart betwisten, maar deze periode\nschijnt mij, en velen met mij, te gewaagd, te onwaarschijnlijk.\nDat er door Eob\'s dagelijkschen omgang met zijn goede engel,\ndoor haar liefde en onuitputtelijk geduld, eenig licht in zijn verstompt\ngemoed valt, en hij zoo een flauw besef krijgt van het Verlossingswerk,\nlaat zich, dunkt mij, wel verklaren, maar niet het psychologisch\nproces dat voor dien tijd in zijn binnenste plaats grijpt.\nDoch dit zij hoe het zij, en als middel en als doel, is het boekje\neven aanbevelingswaardig XEX. Ook de vertaling laat weinig te wenschen\nover, al zou het voor de duidelijkheid verkieslijk geweest zijn als\nmen oranges door het gewone chinaasappel, in plaats van "oranje"\nvertaald had. Laat ons hopen, ook in het belang van onze eigen\narmen en misdeelden, dat de Hollandsche Wild Mike grage lezers\nen koopers moge vinden, en dat de vrijgevigheid van den Heer Kirberger\nhem nopen moge om, waar "gedeeltelijk ten voordeele van\nhèt Kinderziekehuis" hem de handen geheel vrijlaat, het leeuwendeel\ndezer uitgave ten goede te doen komen aan een liefdadigheidsinstelling,\ndie zoo met volle recht een weldaad mag heeten, zelfs\nin Holland, het land bij uitnemendheid der weldadigheidsoefeningen.”\n\n(credits:De Digitale Gids, www.arik.nl (non-OCRed scans of original pages))']
|