| Notes |
['[p.103]\n\'Eene vrouw die mogelijk zich wel eens aan dichterlijke\noverdrijving schuldig maakt, maar toch meer dan anderen\nuitstekende in geestvermogens en in helderheid en kracht van\nverstand, — Georges Sand, — geeft, in haar "Journal d\'un\nvoyageur," eene treurige schets van de wijze waarop in die dagen\nin Frankrijk de manschappen voor den krijgsdienst werden\naangewezen.\n"On n\'a pas Ie cceur a se réjouir ici aujourd\'hui; c\'est la\nrévision, c\'est a dire la levée sans révision des gardes mobilisées;\nelle se fait d\'une maniere indigne et stupide; on prend\ntout, on ne fait pas déshabiller les hommes; on ne leur regarde\npas même Ie visage. Des examinateurs cretins et qui\nveulent faire du zêle déclarent bons pour Ie service des avortons,\ndes infirmes, des borgnes, des phthisiques, des myopes\nau dernier degré, des dartreux, des fous, des idiots; et 1\'on\nveut que nous ayons confiance en une pareille armee! Un\nbon tiers va remplir les höpitaux, ou tomber sur les chemins\na la première étape. Les rues de la ville sont encombrées de\nparens qui pleurent et de conscrits ivres-morts... . "\nDe geniale Eransche vrouw deelt hier alleen mee wat zij gezien\nheeft in eene kleine stad in het binnenste van Frankrijk;\nin andere gedeelten des lands kan men misschien beter te werk\nzijn gegaan bij het bijeenbrengen van de bestanddeelen voor\nde volkswapening. Toch wordt die klacht van Georges Sand\nook door anderen aangeheven, en doelt dus volstrekt niet op\neen feit, dat geheel op zich zelf staat.\'\n\n(credits: De Digitale Gids, www.arik.nl)']
|