| Notes |
["Ik zet het den besten dramaturg, uit een roman in brieven als Wolff en Deken's Sara Burgerhart een drama van beteekenis samen te stellen met een spannende intrige en eene eenigszins diepgaande karakterteekening.\r\n\r\nHet oorspronkelijke werk, hoe frisch ook van teekening en hoe geestig van toon, gaat niet diep. Het is voor ons vooral van waarde als een levendige en kleurrijke schildering van de zeden onzer vaderen uit het laatst der achttiende eeuw. Veel meer dan een reeks, door een dunnen draad verbonden tafreelen, waarin wij de hoofdpersonen en hoofdmomenten uit den langen roman terugvinden, is er wel niet van te maken.\r\n\r\nEen aanknoopingspunt van gewicht vindt men enkel in de levendige voorstelling der gebeurtenissen, vaak in dialoogvorm, en in de pittige, echt karakteristieke uitdrukkingen waarvan men zich in ons land voor bijna anderhalve eeuw in burgerkringen placht te bedienen.\r\n\r\nDaarvan heeft mej. J. Pabst dan ook gretig en handig gebruik gemaakt, en zoo is, voor een goed deel met de eigen woorden van het oorspronkelijk, een stukje samengesteld, dat ons zoo onderhoudend mogelijk de voornaamste gebeurtenissen uit den roman, in een aantrekkelijke omlijsting en in de kleeding van den tijd, voor de oogen brengt. Niet minder goed gevonden dan, in het 2e bedrijf, het sentimenteele door mevr. de Vos-Poolman allerliefst gezongen achttiende-eeuwsch lied, is aan het slot de menuet, waardoor tegelijk het luchtig karakter van het geheele stukje wordt aangegeven.\r\n\t\r\n[p. 582]\r\nPrettig werd het gespeeld. Nagenoeg allen wisten zich in de huid van de voor te stellen persoon gemakkelijk te bewegen. Zoo was er in het geheel stijl en stemming.\r\n\r\nDramatische genietingen van hooge orde schenkt de Koninklijke Vereeniging ons zelden; maar ook eenvoudige genoegens hebben hun waarde, en wanneer die ons in zoo bekoorlijken vorm worden aangeboden als in deze vertooning van Sara Burgerhart, aanvaarden wij ze gaarne.\r\nJ.N. van Hall."]
|