| Notes |
['Positive about the novel by Thackeray, but not so positive about the translation of Mrs. Van Deventer.\n\n[p.190]\n“Een lief weeuwtje. Naar hel Engelsch van Charles H,\nRoss, door T. H. de Beer. Amsterdam, Gebroeders Krday.\n1868.\n\nMiss Thackeray, Het dorpje aan zee. Uit het Engelsch\ndoor Mevrouw van Deventer-Bushen Huet. Met een woordje\nvan Dr. M. P. Lindo. Schiedam, H. A. M. Roelants. 1868.\n\nDe Newcomes. Gedenkschriften van eene allerdeftigste\nfamilie. Door W. M. Thackeray. Vit het Engelsch door\nden vertaler van "De geschiedenis van Arthur Pendennis."\nDeventer, A. ter Gunne. 1868.”\n\n[p.192]\n“Hoeveel beter begreep Miss Thackeray, schrijfster van "Het dorpje\naan zee", hare taak en hoe welverdiend is Dr. Lindo\'s aanbeveling.\n\nBIBUOGRAPHISCH ALBUM. 193\nDe ader harer vroolijkheid vloeide niet zoo ruim; ja er vaart ook\nover hare tooneelen van het Engelsche huiselijke leven een wind\nvan stijfheid, verveling, onuitstaanbare pedanterie en hoogstfatspenlijke\nonbeteekenendheid, waaraan maar weinige auteurs onder hare\nlandgenooten schijnen te kunnen ontkomen. Maar voor het overige,\nover welke heerlijke gave van frischheid beschikt zij! \'t Is of zij\niets van het ruischen der zee en van den reuk van zeewier in haar\nboek heeft overgebracht; of gij er het levendige Fransche volk op\nstrand hoort babbelen. "Een dorpje aan zee" is eene zeer eenvoudige\ngeschiedenis. Geen belangwekkende schurken treden er op;\ngeen diefstallen worden er gepleegd, geen maagden geschaakt, geen\nmoorden bedreven of testamenten vervalscht; zelfs geen echtbreuk\nheeft er plaats. Zoo de liefde ook hier de eerste viool speelt, de\ntijd schijnt voorbij, dat in de romanwereld vooral onwillige ouders,\ntirannieke ooms, verduisterde documenten, verschil van stand en\nonwettige geboorte zich tusschen de brandende harten plaatsten. In\nonze maatschappij, te midden van onze gereglementeerde toestanden,\nweten vele romanciers deze oude machinerie niet meer te plaatsen;\nmet onmiskenbare verlegenheid zoeken zij naar avonturen en\nschokkende gebeurtenissen, zonder ze te vinden, hoewel de wereld\ner vol van is. Ten deele uit dwang, ten deele uit keuze, slaan zij\nden weg der ziel- en karakterkunde in en laten liefdes strijd uit\nhaar zelve, uit hare eigene onvolkomenheid en gevaren, uit misverstand\nen valsche toestanden geboren worden. Het is er voorwaar\nniet minder om. Voor den kunstenaar is tot op zekere hoogte de\nstof weinig, de behandeling alles. Welnu, laat men kennis maken\nmet Catherine, Dick den schilder, la Fontaine den burgemeester en\nmet Keine Chrétien. Als de lezer Catherines hopelooze liefde voor\nDick, waarvan deze zelfs geen vermoeden heeft omdat zijn hart elders\nis, ziet voortduren ook nadat zij la Fontaine hare hand gegeven\nheeft, haar ongelukkig maken en voor haar plicht bijna bederven;\nals hij de eigenaardige moeielijkheden heeft medegevoeld die\nhet inhad om de vrouw te wezen van een man, zoo dwaas, kwastig\nen onbeteekenend als de burgemeester en om onder één dak als huisvrouw\nte leven met schoonouders als Monsieur en Madame MédaTd\nen eene keukenmeid als Justine; als hij hare kwelling mede heeft\ndoorleefd, maar ook haar eerlijken strijd, ook haar welverdiende zegepraal\nals zij na dien wanhopigen zwerftocht in de duinen haren\n\n194 BIBLIOGRAPHISCH ALBUM.\nman alles vertelt en dan bemerkt, dat zij de oude genegenheid\nden wortel afgesneden heeft en haar echtgenoot met kalme, maar\nopreohie genegenheid aanhangt; als hij met Eeinè, in waarheid\neen koningin, alle slingeringen tusschen hare ontembare hooghartigheid\nen hare liefde voor Dick heeft medegemaakt; als hij\nuit den kwastigen la Fontaine, die met een boezelaar vóór stof afneemt\nen in de keuken heerschappij voert, den eenvoudigen, bescheidenen,\nvergevensgezinden en op zijne wijze verstandigen man\nziet ontwikkelen, die ten slotte zijn leven laat in de vervulling van\nzijn plicht, dan legt hij met voldoening dit boek uit de hand. Het\nverhaal is levendig genoeg geweest om hem te boeien; schilderachtig\ngenoeg in de voorstelling van landschap, personen en toestanden\nom zijne verbeelding te prikkelen; belangrijk genoeg hier en daar\nom aan te grijpen; ernstig genoeg doordacht om zijn oordeel, kunstig\ngenoeg geordend om zijn schoonheidsgevoel werk te geven. In\nzijn gemoed blijft die eigenaardige nawerking van pas tot rust gebrachte\nontroering over, die elk kunstwerk nalaat.\nJammer, dat het Nederlandsch van Mevrouw van Deventer\neer geschikt is om het oorspronkelijk te verdonkeren dan nieuwen\nglans te verkenen. De vertaling is blijkbaar met zorg bewerkt,\ndoch maar al te dikwijls stijf uitgevallen. Maar al te dikwijls zijn\nde Engelsche perioden overgebracht ja, maar niet omgesmolten. Zij\nzijn niet genaturaliseerd. Zij vallen niet recht in den vaderlandschen\nplooi. Hoogstwaarschijnlijk is deze gewrongenheid een gevolg van\nongewoonte en zal wel slijten, maar eene volledige hervorming door\njuiste kennis van ons taaleigen hebben noodig uitdrukkingen als deze;\ndat de kaarten "onvermoeid den toer van de tafel deden", dat la\n\'Fontaine\'s hart als had hij een hartkwaal, "opzwol van trots", dat hij\n"onvermoeilijk" was; dat iemand "een ander nooit knorde" en op\nzijn beurt "heel ingepakt was", waarom ze dan ook "bij mekaar\nhoorden"; uitdrukkingen als: "zij begon zich wat op te voelen",\n"de boete die men te betalen heeft is eene zeer zware, een zeer drukkende"\nen "Eeine\'s stem was eene zeer eigenaardige", misplaatste\nlidwoorden als: "buiten het spel blijven", "tot de uitbundige vreugd\nder kinderen", "menschen afsnauwen als zij de gastvrijheid komen\nvragen."\n\n(credits:De Digitale Gids, www.arik.nl (non-OCRed scans of original pages))']
|